Filmy, w których wystąpił Tupac

przed Juice | Juice | Poetic Justice | Above The Rim | Bullet | Gridlock'd | Gang Related | plany

     Tupac Shakur kojarzy się ludziom przede wszystkim z muzyką rap. Zagrał on jednak w sześciu filmach, co zważywszy na jego bardzo krótkie życie, jest sporym dokonaniem. W ostatnich miesiącach swojego życia powiedział nawet, że jego głównym zajęciem jest właśnie aktorstwo, rap natomiast nagrywa w wolnym czasie. Poniższe opracowanie zawiera obszerny przegląd jego aktorskiej kariery, która rozpoczęła się o wiele wcześniej niż prace na planie Juice. Dowiecie się, jakie role zagrał, co o nich sądził i jaki pogląd na jego umiejętności aktorskie mieli jego partnerzy z planów zdjęciowych. Całość uzupełniają opowieści dotyczące wydarzeń na planie i w czasie wolnym od zdjęć. W zakładce "plany" zebrałem możliwie wiele informacji o tym, w jakich jeszcze produkcjach mógł zagrać Tupac i jakie były jego własne plany związane z zarówno z aktorstwem, jak i reżyserią.

Przed Juice - teatr, nauka aktorstwa, występy szkolne i pierwszy film

     Tupac miał 12 lat, kiedy zaliczył swój debiut aktorski w A Raisin In The Sun, sztuce Lorraine Hansberry, poświęconej pewnej czarnoskórej rodzinie z Chicago. Była to produkcja grupy teatralnej ze 127 ulicy z Harlemu i kiedy występowali dla Jesse Jacksona podczas imprezy charytatywnej w Apollo Theater, mały Pac stał się odrobinę surowy z powodu bakcyla aktorskiego. Napisał odręczny list do dyrektora grupy Erniego McKlintocka - Ernie, mogę grać. Potrafię grać. Byłem liderem swojego kółka teatralnego w poprzednim roku.
     Aktorskie szlify kontynuował w prestiżowej szkole średniej, Baltimore School for the Arts (BSA). Wśród jej absolwentów znajdują się takie osoby jak Jada Pinkett i John Cole.
     - Kiedy jako nowy uczeń, w wieku 15 lat, (Tupac) wybrał jako zadanie aktorskie dzieło Dona McLeana Vincent - relacjonuje w swojej książce jego kolega z klasy, Darrin Bastfield -  to szef wydziału teatralnego Donald Hicken (którego Tupac potem określił jako jedyną osobę w szkole, która naprawdę się tym wszystkim interesuje i przejmuje) uznał ten wybór za zaskakujący i zapytał młodego ucznia, dlaczego wybrał akurat to dzieło. Tupac odpowiedział, że identyfikował się z Van Goghiem, ponieważ ludzie go nie rozumieli.
     - Jeśli chodzi o jego aktorstwo, to niesamowita w nim była łatwość z jaką zapamiętywał tekst - wspomina Bastfield. Kiedy pewnego popołudnia zapytałem go, jakim chciałby być typem aktora, jego odpowiedź padła natychmiastowo - "Aktorem Szekspirowskim". Te słowa wypowiedział bez wyrazu, stojąc przy parapecie, nie przestając patrzeć w skupieniu na obrany wcześniej punkt. Przed Tupakiem, którego znałem, stała o wiele poważniejsza przyszłość niż niskobudżetowe produkcje w małych kinach. Ze spokojem poinformował mnie, że aktorzy szekspirowscy byli tymi najlepszymi na świecie. Powiedział, że Szekspira nie można zagrać fałszywie, nie można oszukać widzów. Mówił, że podczas odgrywania takiej roli trzeba dysponować wielkimi umiejętnościami, jeśli już jest się tak ambitnym, aby zająć się czymś takim.
     - Tupac potrafił zagrać dość dobrze Hamleta - mówi Richard Pilcher, który uczył Tupaca Szekspira. - On naprawdę był związany, teraz to bardzo oczywiste, ze słowami i rytmem dźwięków. Po latach Shakur wypowiedział się na temat sławnego pisarza - Szekspir pisał najbardziej odjechane historie, człowieku - mówił. - Jeśli przyjrzysz się jego opowieściom, to tak właśnie wygląda getto. W jednym z dzieł ten koleś opowiadał historię pewnego, już szczęśliwego, faceta, który uganiał się za córką króla. Kobieta – suka, przekonała tego faceta, żeby zabił jej męża, by mógł w ten sposób przejąć jego tron. Koleś to zrobił, a potem zaczął mieć omamy i wciąż widział tego króla. O takich rzeczach właśnie mówimy w naszych rapach. To takie gettowskie. Romeo i Julia to też coś w gettowskim stylu. To tak, jakby czarnuch z Bloods chciał kręcić z kobietą z Crips, wszyscy są temu przeciwni, spotykają się po kryjomu.
     Od najmłodszych lat Shakur przywiązywał dużą wagę do prawdziwości odrywanej przez niego postaci. Wspomniany wcześniej Hicken opowiedział jedną z ciekawych historii z tym związanych. Pamięta on, jak oglądał Paca i jego kolegę z klasy, kiedy odtwarzali scenę z Fool for Love Sama Shepparda, kiedy to zorientował się po zapachu, że pili z prawdziwej butelki Tequili. Kiedy wszedł na scenę i stanął przed nimi, Tupac odpowiedział - Tak, oni piją Tequilę w tej scenie, zanim wyciągają broń. Potem Hicken rzucił na nich okiem i wykrztusił - Mój Boże, macie broń!? Pac wzruszył ramionami i uśmiechnął się. On po prostu chciał, żeby było to prawdziwe. Hicken nakazał następnego dnia, żeby chłopaki przyszli z mrożoną herbatą i pistoletem na wodę.
     - Tupac zdał sobie sprawę, że stworzenie przykładnej pracy, pochłania ogromną ilość wysiłku - powiedział Hicken. Jeśli przebywasz w zamkniętym środowisku, jak BSA, to tam jest tak, że każdy z jej uczniów był najbardziej wyróżniającym się dzieciakiem w swojej szkole średniej. Nie zostajesz więc wybranym, ponieważ jesteś utalentowany. Zostajesz wybranym, ponieważ ciężko pracujesz. A on naprawdę taki był."
     - Tupac Shakur nie ukończył szkoły w Baltimore, ponieważ sytuacja rodzinna zmusiła go do przeprowadzki na Zachodnie Wybrzeże. - Czuję, że zawsze byłem aktorem - mówił ładnych parę lat później - i aktorstwo to moja pierwsza miłość. Chodziłem do szkoły artystycznej. Tam się uczyłem i chciałem być aktorem. musiałem opuścić szkołę, bo byłem bezdomny. Nie miałem w domu prądu, nie miałem się jak uczyć do egzaminów. Musiałem się uczyć na dworze, a kiedy robiło się ciemno, wracałem do domu i uczyłem się przy świecach. Odbijało się to na mojej psychice i na psychice mojej mamy. W dodatku w tamtym czasie poroniła. Patrzyłem, jak moja matka leżała na podłodze, krwawiąc - właśnie straciła dziecko. Nie miałem później okazji studiować aktorstwa w otoczeniu znakomitych nauczycieli i szlifować mojego warsztatu. Robiłem to jednak na ulicy, gdzie zebrałem tak wiele doświadczeń, jak tylko mogłem. Donald Hicken, którego Tupac poinformował o zaistniałej sytuacji przyznał, że tu złamało serce temu młodemu chłopakowi.
         Shakur zamieszkał w Marin City i zaczął uczęszczać do Tamalpais High School. W artykule magazynu XXL tak opisano jeden z jego tamtejszych występów scenicznych: "Mgła łagodnie opada deszczowego wieczora, gdy publiczność cichnie. Odsłania się kurtyna i światła zaczynają zapowiadać przedstawienie Czechowa The Boor, rosyjską farsę o właścicielu ziemskim, który staje się tak sfrustrowany z powodu wdowy, którą próbował uwieść, że rzuca jej wyzwanie do walki. Publiczność chichota, kiedy młody, czarnoskóry aktor, grający główną rolę Smiroffa, wkracza dumnie na scenę. Doprowadza publikę do histerii, a potem głębiej do świadomości i osobistej refleksji, jak doskonały kaznodzieja, elokwentny i pewny siebie. A jeśli pod koniec sztuki, dociekliwy teatroman otworzy program w poszukiwaniu tego utalentowanego, młodego aktora, nie będzie pewnie tak zdziwieni, jak my jesteśmy teraz, znajdując (informację) zapisaną małymi, pogrubionymi literami: Tupac Amaru Shakur.
     - Tupac był już wtedy tak dobrze wyszkolonym aktorem - wspomina Dan Caldwell, który tam nauczał - że mógł przejść od razu do programu zaawansowanego. Było to w Tam(alpais), gdzie Tupac występował w sztuce Czechowa, a także stworzył wersję Makbeta lat 90-tych, pisząc nowe teksty rapowe, które pasowały do tych Szekspira. - (Występ) był bardzo emocjonalny, ludzie naprawdę płakali - ciągnie Caldwell. - Wywarło to głęboki wpływ na ludzi, którzy razem z nim to wystawiali.
     W rozmowie z Chuckiem Philipsem, Tupac wyznał, jakie dzieło zainspirowało jego karierę. - Moim ulubionym filmem - mówił - obrazem, który sprawił, że zapragnąłem zostać aktorem, zapragnąłem zostać raperem i jest podstawą moich tekstów, jeśli chodzi o to, co sprawia, że ludzie cierpią, to Cooley High. Pokazuje on przyjaźń. Pokazuje, jak otoczenie zewnętrzne wpływa na ludzi, a ludzie mogą być wspaniali. Według mnie to pierwsze połączenie Szekspira i współczesności. Pokazuje, jak te chłopaki się przyjaźnili, jeden z nich był gwiazdą koszykówki i właśnie miał iść na studia. Musiał jedynie wydostać się z getta, bo getto było jak obszar działań wojennych. Na śmierć i życie. Jeśli jesteś gdzieś indziej, nie wygląda to tak samo.

     Wstąpienie w szeregi Digital Underground odmieniło życie Shakura pod każdym względem. Otrzymał szansę jako raper, a także pierwszy raz (początek 1991 roku) pojawił się na wielkim ekranie w filmie Nothing But Trouble z Danem Aykroydem, Chevy Chasem i Demi Moore. Jego udział sprowadzał się do sceny, gdzie DU wykonują Same Song. Choppmaster J, kolega z DU, poświęcił kilka akapitów temu wydarzeniu, zdradzając, że obecność Tupaca na planie, to były tytułowe "same kłopoty".
     - Cały czas, kiedy tylko miał okazję, męczył reżysera, Dana Aykroyda - wspominał. - Pac chciał mówioną rolę w tym filmie. Ról mówionych było mało, a nas w zespole było pięciu. Tłumaczyliśmy mu: "Człowieku, ty nie jesteś aktorem." Nikt z nas nie był aktorem. Nie wiedzieliśmy, że Tupac miał już w tym zakresie doświadczenie. Z pewnością nie wiedzieliśmy, że Tupac był takim aktorem, jakim późnej się stał. To naprawdę zabawnie, że on był tym, który musiał błagać o rolę mówioną. Tupac mówił: "Mówię wam, jestem aktorem!" A my na to: "Człowieku, daj spokój!" Wszyscy walczyliśmy między sobą o to, aby powiedzieć coś w tym filmie, a Tupac zdecydowanie miał na to najmniejsze szanse. Znajdował się na najniższym szczeblu.
     - Będąc już strasznie sfrustrowanym -mówi dalej Choppmaster J - Pac sam zaczął zabiegać u Dana Aykroyda o to, żeby dostać rolę mówioną. Na początku Dan Aykroyd uważał, że Tupac jest fajny i zabawny, ale Tupac szybko stał się władczy i irytujący. Jeszcze bardziej irytujące jest to, że jeśli już dochodzi do kręcenia zdjęć do filmu, to każdy wie, że musisz cały czas wyglądać tak samo. Jednak każdego poranka, kiedy zjawialiśmy się na planie filmowym, Tupac miał zrobiony kolejny tatuaż, czy jakiś kolczyk, na przykład w nosie, czy coś w tym rodzaju, co zmieniało jego wygląd. Podczas kolejnych ujęć Pac nigdy nie wyglądał tak samo i to było bardzo irytujące dla ekipy filmowej. Było to też bardzo śmieszne.

 Juice  >>>